Tentoonstelling Roffa's creators | Stacii en Chelsea

Wanneer en waar voel je je thuis? Chelsea en Stacii volgen Rotterdammers met een biculturele achtergrond. Welke gebruiken en tradities neem je over in je dagelijks leven? Hoe vier je je verjaardag bij de familie van je moeders- en vaderskant? En hoe verschillend is bijvoorbeeld de inhoud van de koelkast van je beide opa's en oma's?

In de superdiverse stad Rotterdam leven mensen met roots van over de hele wereld. Creative director Chelsea Breur en documentairefotograaf Stacii Samidin gaan voor het Wereldmuseum op onderzoek uit hoe je achtergrond je definieert en welke invloeden je terugvindt in je omgeving. Over de komende maanden ontwikkelen Chelsea en Stacii een online fotoserie Home voor het Wereldmuseum. Elke maand publiceren wij een nieuwe foto van een Rotterdammer.

Wil jij op de foto worden gezet door Chelsea en Stacii en liggen jouw roots buiten Nederland? Mail dan naar communicatie@wereldmuseum.nl.

De vader van Baggi Summer en haar oma Mirsada hebben de oorlog en de dood van dichtbij meegemaakt in Bosnië. Sindsdien is er iets helemaal veranderd bij haar oma. Haar wereld is kleiner geworden en bestaat uit alleen haar gezin en de liefde die ze wil geven voor haar thuis.
Het mooiste was dat Summer’s Nederlandse oma Suzan en moeder Kim het zo indrukwekkend vinden hoe haar Bosnische oma zo veel van haar houdt en dat ze echt leeft voor Summer. Terwijl de liefde voor Summer misschien anders is maar wel zeker net zo sterk. "Wij zelf hadden nog nooit zo’n liefdevol gezin meegemaakt en Summer heeft dit bij beide oma’s waar ze altijd kan spelen en geen idee heeft hoe gelukkig ze is. "
 

Oemar heeft een Nederlandse vader Henk en een Hindoestaanse moeder Trees. Hierdoor is hij in twee soorten kerken opgegroeid: de Gereformeerde Vrijgemaakte kerk van zijn vader en de Evangelische Broedergemeente van zijn moeder. De basis blijft hetzelfde alleen de uitingen zijn soms wat verschillend. Hij heeft nooit een bewuste keuze gemaakt, maar is uiteindelijk bij de kerk gebleven waar hij zich het meest thuis voelt. Oemar vindt dat hij uit zijn omgeving meer heeft meegekregen van de Nederlandse cultuur, maar hoe ouder hij wordt hoe meer hij op zoek gaat naar zijn Hindoestaanse achtergrond. Voor hem is het een verrijking om verschillende roots te hebben, omdat hij het gevoel heeft dat hij op deze manier meer geproefd heeft van de wereld.

Yara, Maritte en Guido zitten op de bank met hun Nederlandse moeder. Hun vader komt van Curaçao. Op latere leeftijd merkten ze dat hun roots belangrijk voor hen werden. Zo omarmden Yara en Maritte de krullen in hun haar en maken deze niet langer steil. Ze hopen een voorbeeld te zijn voor een toekomst waarin het hebben van verschillende roots heel gewoon en gangbaar is. Moeder Arja is vooral trots op haar kinderen op wie ze zijn en wat ze doen. 

Zina staat hier op de foto met haar Nederlandse moeder Dien. Hoewel ze ook een tijdje heeft gewoond bij haar Saoedi-Arabische vader in Djedda en zich volledig liet onderdompelen in de cultuur voelt ze zich het meest thuis in de woonkamer van haar moeder in Rotterdam. Na een tijdje bij haar vader te hebben gewoond miste ze de Nederlandse cultuur. Wat ze wel erg bijzonder vindt aan de Arabische cultuur is het wederzijds respect in de samenleving – iets wat haar vader haar heeft aangeleerd en heeft meegebracht naar Nederland.

Nori is 2 jaar en heeft een Marokkaanse moeder Meryem en Surinaamse vader Imro. Meryems moeder Najate komt vaak op bezoek om op Nori te passen. De verschillende roots hebben ervoor gezorgd dat in Noris huis en aan de eettafel een nieuwe cultuur is ontstaan met invloeden van zowel de vaders- als moederskant. Zij vinden dit erg typerend voor Rotterdam, waar verschillende culturen dagelijks samenkomen. Meryem en Imro vinden het dan ook belangrijk dat Nori de diversiteit van Rotterdam omarmt en iedereen accepteert. Deze eettafel is dan ook niet Marokkaans of Surinaams, maar deze tafel staat voor Rotterdam en dat is ons thuis!

Mees is 1,5 jaar en heeft een Nederlandse vader en een Marokkaanse moeder. Als hij bij zijn oma’s op bezoek is dan wordt hij door beide oma’s voorgelezen uit zijn lievelingsboeken. Oma Marieke zegt: “De Marokkaanse gastvrijheid is wel anders. De hele familie kan ineens op je stoep staan.” Waarbij oma Rkia volmondig zegt: “Wat is de Nederlandse gastvrijheid toch fijn! Ze bellen tenminste voordat ze op visite komen.” Beide oma’s zijn het zeker met elkaar eens hoe bijzonder het is dat Mees zich thuis mag voelen in twee culturen.