De plastic crush van vier talentvolle jonge ontwerpers

Daria Biryukova maakte acht kunstwerken met acht kleuren, zowel synthetische als natuurlijke. Inspiratie daarvoor haalde ze uit een set synthetische kleuren uit 1983 waarmee schaduwpoppen voor een Karagöz theater in Turkije worden gekleurd.

Het Turkse schaduwtheater is naar het belangrijkste personage genoemd - Karagöz. Letterlijk betekent zijn naam Zwartoog omdat hij een grote zwarte pupil in zijn oog heeft. Hier is hij als vrouw gekleed. Gemaakt van kamelenleer, voor 1953.

Een draagmand met waterkruik en een bamboetelefoon uit Indonesië die ze uit de collectie koos weerspiegelen haar eigen ontwerpen: designs die communiceren. Aan voorwerpen zijn verhalen verbonden, mensen maken deel uit van een verhaal, alle verhalen samen vormen onze geschiedenis. Voor Plastic Crush verzamelde Jie Chin woorden en zinnen en ‘schreef’ deze op ‘porselein papier’. Deze verhalen op fragiele dragers tonen de kwetsbaarheid van die verhalen en herinneringen.

Een Turks DIY-pakket voor het maken van kunstbloemen uit 1985 inspireerde Gundega Strauberga tot het maken van een kunstmatige tuin en winkel ineen waarin bloemen, planten en stenen van plastic zijn. Ze reflecteert op de creatieve pogingen en obsessie van de mens om de natuur in andere materialen te vereeuwigen en natuurlijke schoonheid te herscheppen.